Στο προαύλιο της ΕΡΤ είδα ένα κοριτσάκι με παπούτσια με φωτάκια!

Στο προαύλιο της ΕΡΤ είδα ένα κοριτσάκι με παπούτσια με φωτάκια

Την συνόδευε η μητέρα της. Πολύ πιθανό η μητέρα της να είναι μια απολυμένη κρατικοδίαιτη δημόσιος υπάλληλος. Να είναι μια υπάλληλος που μπήκε με βύσμα και τώρα που οι καιροί αλλάζουν χάνει την δουλειά της....Αλλά εμένα τι με νοιάζει....αφού είμαι ιδιωτικός υπάλληλος ή πρώην υπάλληλος και νυν άνεργος. Βέβαια...

1) και εγώ κάποτε, κάπου...προσπάθησα  να μπω στο δημόσιο. Δυστυχώς δεν βρήκα βύσμα ή το βύσμα που βρήκα ήταν μικρό

2) και εγώ πήγα στο στρατό με βύσμα. Τα πέρασα τέλεια.

3) και εγώ εκμεταλεύτηκα γενικώς κάποιους γνωστούς ή χρημάτισα κάποιους αγνώστους και είχα μια ειδική μεταχείριση σε κάτι έναντι κάποιων άλλων ή έναντι του δημοσίου συμφέροντος.

Παρ'όλα αυτά τώρα που το όνειρο του δημοσίου έχει τελειώσει...νιώθω αδικία για την ζωή..είμαι αδικημένος και στ'αρχίδια μου όλοι αυτοί να πάνε να γαμηθούν.Ο κοινωνικός αυτοματισμός καλά κρατεί....!!!

Στο προαύλιο της ΕΡΤ είδα κάποιον που κράταγε Ελληνική σημαία.

 Ο Ελληνικός αρχαίος πολιτισμός είναι ταυτισμένος με την λέξη Δημοκρατία. Ποιος άραγε έχει το δικαίωμα να κλείνει διακόπτες με το έτσι θέλω; Ποιος μπορεί να κλείσει μέσα σε ένα βράδυ τη δημόσια ελληνική τηλεόραση; Μόνο απολυταρχικά καθεστώτα.....που δυστυχώς τα ζούμε.

 Στο προαύλιο της ΕΡΤ είδα και άλλους που κρατάγανε σημαίες κομμάτων της Αριστεράς.

Τι τρομερές διαφορές έχει όλος αυτός ο κόσμος εκεί και είναι χωρισμένος σε πολλά κόμματα.Τα ίδια προβλήματα δεν έχουν, τα ίδια όνειρα δεν κάνουν; Τι κρίμα να μην ήταν όλοι μαζί, ενωμένοι συμπαρασύροντας το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού, χτίζοντας μια Ελλάδα από την αρχή, ξεπερνώντας με τη βοήθεια του λαού τα μεγάλα βαρίδια και εμπόδια. Τι κρίμα που οι ουτοπικές προσεγγίσεις των θεμάτων αν έχουν μια πιθανότητα να πραγματοποιηθούν θα είναι όταν πια θα έχουμε 100% πέσει από το γκρεμό και έχουμε πεθάνει και όχι όταν ακόμα μισοστεκόμαστε στα πόδια μας! Τι κρίμα που η Αριστερά παλεύει όχι ενωμένη αλλά σε κομμάτια; Πάντως και τι έκπληξη για κάποιον απλό χαμηλόμισθο υπάλληλο της ΕΡΤ που ψήφιζε στη ζωή του Δεξιά κόμματα και τώρα την στιγμή της προσωπικής του δυστυχίας βλέπει από το παράθυρο να ανεμίζουν κάτω σημαίες Συριζα,ΚΚΕ(ΠΑΜΕ), Ανταρσύα κ.α. Οι γραφικοί-πάράξενοι για αυτόν και τις ιδέες τους είναι εκεί...για όποιον λόγο και ας είναι....ιδεολογικό για άλλους,ψηφοθηρικό για άλλους...είναι όμως εκεί!

 Στο προαύλιο της ΕΡΤ είδα πολλές παρέες κυρίως νεαρών ατόμων να κάθονται στο γκαζόν με μπύρες και σουβλάκια και να απολαμβάνουν την μουσική.

Ακούγανε από όπερα μέχρι ροκ. Από Μότσαρτ μέχρι Θεοδωράκη και Σιδηρόπουλο.Τις γουστάρω πολύ αυτές τις φάσεις. Ευτυχώς τις έκανα μικρός τις κάνω και μεγάλος και θα τις κάνω και παππούς(αν και ξέρω πως τα σουβλάκια θά'ναι κομμένα τότε).Είδα και ακροατές της όπερας και του μεγάρου να κάθονται δίπλα σε αριστεριστές. Ενδιαφέρουσα ανομοιομορφία και συνύπαρξη.

Στο προαύλιο της ΕΡΤ είδα συνδικαλιστές.

 Βασικά δεν έχω στοιχεία ποιοι από αυτούς που περνούσαν δίπλα μου ήταν συνδικαλιστές αλλά όποια γλοιώδη φάτσα έβλεπα που δεν μου άρεσε τον έκανα από μόνο μου για συνδικαλιστή. Δεν φταίω εγώ για την γνώμη μου....αλλά φταίω όμως για την κατάντια της Ελλάδας....για αυτά που έκανα και αυτά που δεν έκανα, για αυτά που είδα και δεν μίλησα και αυτά που έφαγα αμάσητα.Άρα ξεκινώντας από τα δικά μου λάθη και παραλείψεις μπορώ να εκφράσω και τα λάθη των άλλων και τους λάθους ανθρώπους που εκπροσωπούσαν εργαζομενους.Όχι όλοι φυσικά ..δεν μπορεί όλοι να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι..αλλά πολλοί!

Στο προαύλιο της ΕΡΤ είδα και άλλα πολλά
Βουλευτές, πολίτες επώνυμους και ανώνυμους, μια κυρία με το σκυλάκι της, έναν κύριο να κάθεται σε μια καρέκλα έχοντας ένα laptop στα χέρια,συνδεδεμένος στο facebook, είδα ανθρώπους οργισμένους, είδα ανθρώπους γενικά και ειδικά που δεν κάτσανε σπίτια τους και πήγανε στο ραδιομέγαρο ....δεν σας τα λέω όλα πάντως πηγαίντε να φτιάξετε εικόνες να συμπληρώσετε την παράγραφο αυτή και εσείς!!!

Στο προαύλιο της ΕΡΤ είδα ένα κοριτσάκι με παπούτσια με φωτάκια

Ερωτεύτηκα την ανεμελιά της και την παιδικότητα της.Σκέφτομαι σε δεκα τρία χρόνια που θα ενηλικιωθεί να την ζητήσω σε γάμο, αλλά σίγουρα θα φάω χυλόπιτα γιατι θα της είμαι πολύ μεγάλος.

Εύχομαι πάντως σε δεκα τρία χρόνια από τώρα να ζει σε μια καλύτερη χώρα με καλύτερους ανθρώπους.

Τίποτα δεν πάει χαμένο στην χαμένη μας ζωή. 

Venceremos!!

 

 (Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από τη φίλη και στιχουργό Αγγελική Α.)