Καλως ήλθατε στο στρουμφοχωριό μας!!!!

Στο στρουμφοχωριό μας στα χρόνια της κρίσης  η ζωή κυλάει σε ήρεμους ρυθμούς...

 
Ο Μπαμπαστρούμφ χάνεται στα βιβλία των μεγάλων οικονομολόγων,θεωρητικών,ιστορικών,ηγετών της ανθρωπότητας...προσπαθεί να βρει την χρυσή τομή,να λύσει το γόρδιο δεσμό. Αν και είναι ο σοφός του χωριού φοβάται πως πια δεν μπορεί να δώσει κάποια λύση στο πρόβλημα,οπότε αναλώνεται στην φιλοσοφική θεώρηση του θέματος χωρίς να δίνει κάποια σημαντική εκβάθυνση!

 Η Στρουμφίτα βάφεται μπροστά στον καθρέπτη και ετοιμάζεται για μια άλλη καυτή έξοδο,έτοιμη να ανάψει φωτιές στα στρουμφάκια που θα βρεθούν να διασκεδάζουν στο ίδιο μέρος με αυτή.Θα βγάλει και φωτογραφία με το καινούργιο συνολάκι στο στρουμφοface!!Στόχος της είναι να ξεπεράσει το φράγμα των 100 likes.

Ο Λουλούκος γράφει ποιήματα για την κρίση και όλα αυτά που βιώνει το στρουμφοχωριό. Κατά βάθος γνωρίζει πως όλη αυτή η κατάσταση είναι ότι το καλύτερο για την έμπνευση του και σαφέστατα η τέχνη πάνω απ'όλα και πάνω απ'όλους.

Ο Μελένιος κοιτάζεται όπως πάντα στο καθρέπτη.Έκανε μπράτσα και κούρεψε και το κεφάλι του. Είναι στην μόδα πια όλα αυτά.Καθρέπτη καθρεπτάκι μου ...μάλιστα τελευταία μιλάει και τον ακούνε όλοι με προσοχή και κάνοντας προσοχή.

 Ο Λιχούδης καταβροχθίζει τα πάντα ...Παλιά το έκανε από συνήθεια, αλλά τώρα λόγω μελαγχολίας,το ρίχνει στο φαί.

Ο Χουζούρης είναι άνεργος,συχνάζει στο καφέ-μπαρ του χωριού συνέχεια." Έλα μωρέ μπόρα είναι και θα περάσει και αυτό.Παίζουμε κανένα ταβλάκι τώρα; Άδικη ζωή,άδικη μοίρα.....Καλά ρε αυτά τα κολόπαιδα που κλείνουν τους δρόμους, που τρέχουν στις πορείες,θα βάλουνε μυαλό. Επαναστάτες του κόλου είναι....δυστυχώς κανένας δεν μοιάζει σαν και εμένα "
 
Ο Γκρινιάρης διαμαρτύρεται για όλους και για όλα, φόρους-τέλη-σκουπίδια-απεργίες-ανεργία ...είναι ο πιο αγαπητός του χωριού γιατί κανένας δεν μπορεί να τον νικήσει στην γκρίνια και όλοι συμφωνούν μαζί του.

Ο Ξεφτέρης....η εργατική τάξη του χωριού....κατηγορεί τους άλλους εργαζόμενους,εύχεται να κοπούν και στους άλλους τα επιδόματα όπως τα κόψανε και σε αυτόν. Χρησιμοποιεί πια το μυαλό του σκεπτόμενος καταστροφικά και όχι δημιουργικά. Έχει και έναν βοηθό …μελαμψό-μιγά….Κάποτε που πηγαίνανε καλά η δουλειές και το έπαιζε αφεντικό του έδινε ένα κομμάτι ψωμί...τώρα που αλλάξανε τα πράγματα και θέλει να τον ξεφορτωθεί διαδίδει άσχημα πράγματα για αυτόν.


Ο Χαχανούλης μοιράζει δωράκια που ανατινάζονται...Κατα βάθος τρολάρει τους πάντες και τα πάντα. Νιώθει συναισθήματα αλληλεγγύης ..αλλά χάνεται στο ανούσιο τρολάρισμα.Μιλάει για επαναστάσεις και νέους κόσμους καλύτερους αλλά χάνεται συνήθως  στον κόσμο του διαδικτύου,μακριά από τον πραγματικό κόσμο.
 
Ο Μάγειρας-στρουμφ έφυγε στα ξένα.Δεν έχει μέλλον αυτό το επάγγελμα στο στρουμφοχωριό. Έγινε μετανάστης αφήνοντας πίσω του γλυκόπικρες αναμνήσεις.

Ο Ντορεμί από ατάλαντος τρομπετίστας έχει γίνει ο καλύτερος του είδους. Κάθε πρωί με την τρομπέτα παίζει τραγούδια επαναστατικά.Προσπαθεί να εμψυχώσει τους συγχωριανούς τους και να τους περάσει μηνύματα.Τον θεωρούν λίγο γραφικό αλλά αυτός δεν μασάει από κουτσομπολιά.

Ο Δρακουμέλ είναι η κλασσική περίπτωση όπου ισχύει το εξής:
 

Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει [...] Η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά [...] Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε... γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε. Μάνος Χατζιδάκις!  

Η Ψιψινέλ είναι το τσιράκι του Δρακουμέλ. Επισκέπτεται συχνά το χωριό και μαθαίνει τα νέα των κατοίκων. Άμεσα και χωρίς αργοπορία ενημερώνει το αφεντικό της για τυχόν ανταρσίες και ύποπτες κινήσεις ξεσηκωμού, ώστε να ληφθούν μέτρα παρεμπόδισης ταραξιών και γενικότερα να υπάρχει "τάξη και ασφάλεια".

Παρ’όλα αυτά όμως τα άκρως ανησυχητικά και απαισιόδοξα,τα στρουμφάκια οφείλουν να ξεφύγουν από αυτή την κατάσταση, οφείλουν να επαναπροσδορίσουν πρώτα απ’όλα τον τρόπο σκέψης τους και ύστερα να δημιουργήσουν δικαιότερες συνθήκες επιβίωσης σε πρώτη φάση  και διαβίωσης σε δεύτερη ,για όλους. Είναι στη φύση των στρουμφ άλλωστε η αυτοκαταστροφή και η αναγέννηση. Είναι στη φύση τους να καταστρέφουν τα πάντα και να δημιουργούν από το τίποτα. Οι καιροί είναι δύσκολοι....αλλά ωραίοι για τα μεγάλα ξεκινήματα και τις μεγάλες αλλαγές. Ωραίοι για τις επανεκινήσεις και τις μεγάλες ανατροπές.Αν δεν είναι τώρα, πότε αλήθεια θα είναι;