Στην Αμφίπολη είναι θαμμένος:
Ο χαμένος εαυτός ενός λαού, που εγκλωβισμένος στο δόγμα του σοκ που διακατέχεται, προσπαθεί να νιώσει ευχάριστα, ακούγοντας μια σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη.
Η χαμένη υπερηφάνεια ενός λαού, που αναλώνεται να υπερηφανεύεται πια μόνο για αθλητικές επιτυχίες....μεγαλοποιώντας τες , χωρίς να ξέρει πως στην πορεία της ιστορίας του , έχουν μηδενική αξία.
Οι αξίες, οι άγραφοι ηθικοί νόμοι,το φιλότιμο,οι μεγάλοι έρωτες,οι καταραμένοι ποιητές,οι ιδέες, η ελπίδα, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός όλα αυτά που ξεχάσαμε που τα έχουμε βάλει....και ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους που δεν υπάρχουν.
Η καθαρή συνείδησή μας, που μπασταρδεύτηκε αλλοιώθηκε με τα χρόνια.
Στην Αμφίπολη είναι θαμμένο και το τζιν το ξεβαμένο από τα πολλά πλυσίματα που φόραγα μικρός. Τώρα μου έχουν πει πως μου πάει η γραβάτα...και τείνω να τους πιστέψω!
