Τις πταίει? Η θεωρία και η πράξη...το χτύπημα στην αδυναμία,ο νόμος της σιωπής!

 

Βράδυ Παρασκευής. Γυρνώντας κουρασμένος από την δουλειά,ύστερα από ένα γεμάτο δωδεκάωρο,με πιάνει κόκκινο σε ένα φανάρι. Μελαμψός κύριος έρχεται να μου καθαρίσει τα τζάμια,λέω όχι...επιμένει,νευριάζω του ξαναλέω όχι...μου μπαίνουν σκέψεις  στο μυαλό του στυλ "Άντε μπιπ...Πακιστανέ, γιατί με ενοχλείς κ.α" Τελικά σταματάει την προσπαθειά του και πηγαίνει να συνεχίσει στο πίσω όχημα.
Εγώ λοιπόν ο οποίος έχω συμμετάσχει και σε αντιφασιστικές πορείες,που φωνάζω "οι μετανάστες όλοι" όταν ακούω σε συναυλίες του Θανάση η του Σωκράτη το τραγούδι στην Αμερική...που υπερασπίζομαι σε συζητήσεις με φίλους και σε συγγενείς ,τους μετανάστες,που τρελαίνομαι με όσους μιλάνε ρατσιστικά ,υποτιμητικά για κατηγορίες ανθρώπων,
έγινα για κάποια δευτερόλεπτα ρατσιστής,χειρότερος από αυτούς που κατηγορώ.Έβρισα (έστω και από μέσα μου) έναν άνθρωπο για την καταγωγή του....και όχι για την οποιαδήποτε πράξη του (δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα που με πείραξε). Τον χτύπησα στην "αδυναμία του".

Γνωρίζω κάποιον άνθρωπο που έχει μεγάλη πίστη στο Θεό,μιλάει στις συζητήσεις του για Αυτόν και γενικώς έχει απόψεις που απορρέουν από την πίστη του. Έχω δει λοιπόν σε επαγγελματικό χώρο να δέχεται ειρωνεία για την πίστη του,να δέχεται άκομψα σχόλια για την νηστεία που κάνει κ.α. Χριστοπαναγίες από τον δράστη όλων αυτών των σκηνικών έχουν ακουστεί, ευτυχώς ακόμα όχι απευθυνόμενος στον θρήσκο άνθρωπο. Γενικώς όμως χτυπιέται για την "αδυναμία του". Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα για την συγκεκριμένη περίπτωση....φοβάμαι.....ο "δράστης" είναι ανώτερός μου....πιο ανώτερος δεν γίνεται!

Στον στρατό ήταν στη σειρά μου ένα αγόρι διαφορετικό από τα άλλα. .Περπατούσε με γυναικείο τρόπο και η φωνή του δεν ξεχώριζες άν ήταν γυναικεία η ανδρική.Όλοι τον πειράζανε,τον ειρωνευόντουσαν. Ένα βράδυ που κάναμε σκοπιά μαζί άρχισε να κλαίει και να μου μιλάει για τη απέραντη μοναξιά του και τον ρατσισμό που αντιμετωπίζει. Ήμουνα μόνος ....ήθελα να τον υπερασπιστώ,προσπαθούσα....αλλά κατά βάθος φοβόμουν και εγώ....να τα βάλω εναντίων όλων!Το μόνο που έκανα ήταν να συνομιλώ μαζί του και να του δίνω κουράγιο,ώσπου να περάσει η θητεία! Όλοι τον χτυπούσαν στην "αδυναμία του"

Ο νόμος της σιωπής λοιπόν, ο φόβος, τα παράξενά μας ένστικτα και όλα αυτά που με πάθος λέμε...αλλά τίποτα δεν κάνουμε, γεννούν το βασικό ερώτημα.......Τις πταίει?

Ναι φταίμε και εμείς, που πολλά είπαμε και λίγα κάναμε,που καλά τα ειπαμε αλλά κακώς τα κάναμε,που πολλά ακούσαμε αλλά τίποτα δεν αποκαλύψαμε, που οι  θεωρίες μας σκεπάσανε τις πράξεις μας και μας εγκλώβισαν.

Φταίμε γιατί όταν όλα καταρρέουν γύρω μας,όταν όλα τα βουλιάζει η κρίση,μπορεί να μην τα φάγαμε μαζί,αλλά είχαμε δει ,είχαμε ακούσει για κάποιους που τα φάγανε...αλλά φοβηθήκαμε...

Φταίμε....γιατί ο νόμος της σιωπής...έγινε η θρησκεία μας
Φταίμε ...γιατί καμμιά φορά χτυπάμε τις "αδυναμίες των άλλων"
Φταίμε....γιατί πάντα ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους....

Τις πταίει λοιπόν......Όλοι μας!